Engbert wint beloften-marathon in Deventer

Engbert de Vegt is een naam die al heel wat jaartjes voorkomt in de startlijsten van het peloton der Beloften. Maar winnen, nee, dat is de man uit Ureterp niet al te vaak gegeven. In Deventer, in de zevende race van de KPN Marathon Cup, beleefde De Vegt weer zo’n zeldzaam hoogtepunt. Met een uiterste inspanning wist hij de Fransman Timothy Lubineau en Leander van der Geest voor te blijven.

Op het zware ijs van De Scheg loonde de aanval voor Engbert de Vegt. De rijder uit de ploeg van Douma Staal greep de impasse in het peloton aan om er zelf vandoor te gaan. Dat probeerde De Vegt dit seizoen al eens eerder, maar dat liep voor de Fries niet goed af. “Dat was in Utrecht, werd ik honderd meter voor de streep door vier man ingehaald en werd ik uiteindelijk vijfde.”

Die klassering stond dit seizoen al drie keer achter de naam van De Vegt, en daar had de 32-jarige schaatser wel een beetje genoeg van. “Ik hoopte dat ik nu in ieder geval eens het podium kon halen.” Maar in alle eerlijkheid had De Vegt er een hard hoofd in, bekende hij. “Tot de laatste achthonderd meter. Toen voelde ik dat het nog wel eens wat kon worden. Het is natuurlijk altijd afwachten wat anderen doen. Je kunt alleen rijden voor wat je waard bent. Op een gegeven moment ga je dan ook gewoon niet harder meer en kun je alleen hopen dat je het kunt vasthouden.”

Geloven
Op twee ronden voor het einde zag De Vegt hoe het peloton op ruim een bocht achterstand lag, en dat de mannen vooral naar elkaar keken. “Op dat moment ging ik er meer in geloven.” Hij keek niet meer om en miste daardoor de aanval van Leander van der Geest. De sterke rijder uit Warmond gooide alles in de strijd om de vluchter te achterhalen. “Maar ik was net te laat”, concludeerde Van der Geest, die in zijn kielzog de Fransman Timothy Lubineau meenam.

De Vegt had door dat de horde op komst was, maar voelde ook dat hij buiten bereik kon blijven. “Dertig meter voor de streep wist ik dat ik het ging halen. Man, dan komt er wel wat los hoor. Ik doe al een tijdje mee in dit spelletje, heb mijn deel gehad aan blessures en andere ellende. Al die tijd hoop je eens op een uitschieter. En dat zou voor mij ook het podium zijn, want een echte sprinter ben ik ook niet. En dan lukt het hier gewoon om te winnen. Hartstikke mooi. Ja, dit is dan die uitschieter waar je al die tijd op hoopt.”

Plakboeken
Voor zijn laatste zege moet De Vegt in zijn plakboeken wel flink terugbladeren. Naar 2009 om precies te zijn. In dat jaar schreef hij in Amsterdam ook de marathon op zijn naam, zijn tweede zege in zijn loopbaan. De derde volgde dan zaterdag in Deventer.

“Dat geeft toch weer motivatie om door te gaan. Ik ben op een leeftijd dat ook andere dingen in het leven zijn. Mijn werkgever wil ook wel een beetje meedenken, maar dit kan ik niet nog eens vijf of tien jaar doen”, stelde De Vegt, die in Drachten werkzaam is bij een fabriek in kunststof kozijnen.