10 dagen Weissensee

Geschreven door Demi Huiden

10 dagen Weissensee,
Met Hilde en Demi van marathonteam Bouwbedrijf de Vries; Sipke, Mathijs en Sjoerd van team Douma Staal; Rixt, Florien, Corrieke en Aline van team Boltrics en Amy als individuele rijdster heeft Team FrySk tien dagen op de Weissensee verbleven voor de natuurijswedstrijden. Wout, Cor en Willem waren de kern om alles draaiende te houden.

Die Weissensee dus, met veel rijders zonder ervaring kon het niet anders dan leerzaam en een mooie ervaring worden. In ons hoofd een berglandschap met prachtig ijs, wie weet een sneeuwbui en lange wedstrijden. Niets was minder waar, want met de sneeuwkettingen konden we net aan de bestemming bereiken. Het was zelfs zo veel sneeuw; dat we niet konden schaatsen. Trainingen en voorbereidingen werden omgegooid, en helaas ook wedstrijden uitgesteld; met blijvende hoop dat het ijs sterk genoeg zou worden. Uiteindelijk was moeder natuur ons goed gezind en konden er vanaf zondag in vier dagen, drie wedstrijden worden geschaatst.

ONK: ijs is hard.
Met voor de heren een eerste koers van 120km en voor de dames een koers van 80km werden eindelijk de wedstrijden afgetrapt. Bidonnen stonden klaar, pannenkoeken als ontbijt en de schaatsen scherp. Met valpartijen voor helaas elke rijder van ons op een ander moment in de koers, was het een ware veldslag. Rixt wist zich goed te handhaven in het peloton maar belandde in de laatste ronde helaas ook in een valpartij. Ook Corrieke, Florien, Aline, Hilde en Demi wisten zich ook te klasseren tussen plek 42 en 70.

AKM: progressie.
Dankzij Aart Koopmans en James Bond is de Weissensee al jaren een locatie waar menig schaatsliefhebber in de winter komt. Zo ook inmiddels de jaarlijkse Aart Koopmans Memorial, met dit jaar voor de dames 60km en voor de heren 80 km. De heren mochten vroeg van start en inmiddels was ook Germain ingevlogen om zijn geluk te beproeven. Een hele snelle wedstrijd waar Mathijs een hele nette 27e plek behaalde. Germain kon zijn geluk niet echt beproeven met een valpartij vlak voor de finish waarbij zijn schouder uit de kom ging. Desondanks wist hij net als Sjoerd te finishen, op respectievelijk plek 44 en 68. Vlak voor de finish van de mannen mochten de dames van start en ook dit werd eens snelle wedstrijd met een wagenwijd openstaande achterdeur. Hilde wist zich netjes te handhaven in het peloton en finishte ook op plek 27. Corrieke, Florien en Amy konden in een mooi groepje van B-rijdsters de wedstrijd uitrijden.

AEW: de grote dag.
Na een rustdag, een bezoek aan de fysio voor alle beurse plekken en veel pasta werd op woensdag de Alternatieve Elfstedentocht gehouden. 200km, 7.30u starten met -12 graden en finish met 5 graden. Een zware koers werd beloofd met een slechte laatste bocht en verraderlijke scheuren. Het werd voor zowel de dames als de heren geen tourtocht en het was alle zeilen bij om de 200km te voltooien. Demi (P33) , Rixt (P34) en Hilde (P37) maakten lang deel uit van het uitgedunde peloton maar moesten in de laatste twee rondes toch het peloton laten gaan. In een groepje vlak achter het peloton finishten zij netjes hun 200km, wat voor Hilde en Demi de eerste keer was. Florien en Corrieke hadden helaas minder geluk en hebben geprobeerd zover mogelijk te komen. Amy behaalde een hele nette 140km, wat voor een 500m sprintster dan zeker een overwinning op zich is. Ook Aline reed een lange tijd voorin mee in het peloton en finishte uiteindelijk op 160km. De mannen van Douma Staal hebben gestreden voor wat ze waard waren en Sjoerd behaalde een mooie 49e plek. Voor Sipke en Mathijs was de strijd helaas al eerder gestreden door wat fysieke mankementen. De dag werd afgesloten met hopelijk winst in de bingo om de deurmatten voor Willem en Cor te scoren, maar helaas; hopelijk volgend jaar meer ‘geluk’ (of moet je dat afdwingen?!).

Het was dus een week met vallen en opstaan, met focus en ontspanning, met kaiserschmarrn en gelletjes, met 30 seconds competities en vlaggetjes. We hebben gemountainbiked, getacxt, hardgelopen en gelukkig ook nog veel kilometers kunnen schaatsen. We hebben gelachen en gehuild en uiteraard heel veel geleerd. Doelen zijn behaald en nieuwe doelen worden gesteld.

Grote dank gaat uit naar Cor, Willem, Wout en Bouke voor het mogelijk maken van deelname aan de wedstrijden. Voor het koken, chauffeuren, verzorgen tijdens en na de wedstrijden, organiseren, relativeren, luisteren en nog zoveel meer.

P.S.: wij hadden de eerste dagen nogal veel tijd, dus bij deze de sfeerimpressie middels gedichten.

Wij zijn een, en een zijn wij

Dag 1
Hilde is vandaag jarig, gelukkig is het eten niet karig. Chocola is waar ze van houdt, net als wij van haar hart van goud. Sneeuw komt uit de lucht vallen en wij hebben allemaal dikke wallen. Met Anton aus tirol op pad, de weg is nogal glad, Amy en Mathijs hebben wel kougevat en die sneeuwkettingen zijn Sjoerd, Willem en Cor inmiddels ook wel zat. Atemlos durch die nacht met vlaggetjes boven ons hoofd en iedereen die lacht.

Dag 2
Havermout is vegan, maar niet altijd; we hadden bijna spijt. Blijven trappen was een must, er werd toch nog even aan de conditie geklust. Rixt, Aline en Sjoerd in de vroege vlucht, kwamen Florien, Demi en Hilde eerder thuis met een zucht. Met de barre beukers op de tacx, gingen we tot de max. Door de sneeuw op avontuur, tot in het laatste middaguur. Sneeuwhappen we hebben het geweten, morgen een poging tot ijs meten. Uit Hildes mond kwam reken er maar niet op; toen gingen we de sneeuwberg op. De sfeer is hier zeker niet zaai, de nasi was een goede snaai. Morgen op hetzelfde ijs als James Bond, hopen dat we niet zakken tot de ondergrond. Morgen is het ijs hopelijk goed, we houden nog goede moed.

Dag 3
Transponders, pak, helm niet vergeten en vooral ook niet te weinig eten; bereikten ook wij de Weissensee en we hadden gelukkig ook onze schaatsen mee. Die waren overbodig, want zonder ijs heb je deze niet nodig. Na deze gigantische kwelling, waren de kaiserschmarrn zeker geen teleurstelling. 600mg cafeïne later, hadden we bijna een kater. Met het halve marathonpeloton bij de bakkers, vonden wij troost bij onze makkers.

Dag 5/6:
De dag die je wist dat zou komen, wij hebben eindelijk met succes onze schaatsen meegenomen. Over een pad van prut, had het op het ijs staan toch wel wat nut. Na hier en daar een schuiver, vonden wij nog steeds geen stuiver. Morgen verder met geluk zoeken, heeft het ijs morgen hopelijk meer hoeken. Met langlaufen kwamen wij niet alleen, dus gelukken braken we ook geen sleutelbeen. Wederom aten wij ons vol, bordje hutspot, wat een lol. We kijken uit naar de dag van morgen, hopelijk een dag zonder zorgen. Daar was dan toch het verlossende woord, wij mochten het ijs op hebben wij gehoord. Het ONK mocht doorgaan, met daarbij regel 1: blijven staan. Dat lukte niet zo goed, want daar ging de hele stoet. Scheurtje hier, scheurtje daar; en na negen en twaalf rondjes was het klaar. Een aantal licht geblesseerd, maar wel veel geleerd.

Wegens wedstrijden is het dichten vroegtijdig beëindigd.

Glenn & Neeke Wassenbergh, bedankt voor de foto’s!